என் இனிய ரவி,
இன்றிரவு மழை பெய்கிறது… மெல்லிய துளிகள் சாளரத்தைக் தட்டும் ஒவ்வொரு சத்தத்திலும் உன் பெயர் ஒலிக்கிறது. அந்த ஒலி என் இதயத்தில் காதலாகக் கசிந்தது.
ஒரு மெல்லிய காற்று வீசுகிறது…
அது உன் கரங்களின் தொடுதல்போல் எனது முகத்தை வருடுகிறது.
நான் கண்களை மூடினேன்… அந்த கணத்தில், நான் உன்னைப் பார்த்தேன்.
என் கனவுகளின் வழியாக நடந்து வருகிறாய். வெள்ளை சட்டை, நனைந்த மழைத் துளிகள், நகைச்சுவையுடன் நீ சொல்கிறாய்,
“லட்சுமி… இன்னும் எனக்காக காத்திருக்கிறாயா?”
நான் சிரித்தேன்… “நான் எப்போதும் உனக்காகத்தான்.”
அந்தச் சிறிய மழை குடையின் கீழ், நாம் இருவரும் நெருக்கமாக நின்றோம்.
உன் கைகள் என் தோளில் மெல்ல தழுவ, நான் என் இதயத்தை உன் மார்பில் ஒத்திவிட்டேன்.
மழை துளிகள் எங்கள் முகத்தில் வழிந்தன. ஆனால் அந்த குளிரிலும், நம் உள்ளம் மட்டும் தீப்பொறி போல எரிந்தது.
அந்தக் கணத்தில் நான் உணர்ந்தது ஒன்றே.
இது காதல் அல்ல… இது ஒரு பிரபஞ்சம்.
அதில் நீயும், நானும் மட்டும்.
ரவி…
என்னை நீ லட்சுமி என்று அழைக்கும் ஒவ்வொரு முறை,
என் ஆன்மா முழுதும் மலர்கிறது.
அந்தச் சத்தம் என் வாழ்க்கையின் பிரார்த்தனை.
நான் உன்னைத் தேடி வரவில்லை.
ஆண்டவன்தான் தானே எனை உன்னிடம் அனுப்பினான்.
ஏனெனில், சில ஆன்மாக்கள் ஒன்றாக பிறக்கவில்லை என்றாலும்,
அவை ஒரே ஒளியால் இணைக்கப்படுகின்றன.
மழை இன்னும் பெய்கிறது,
நான் இந்தக் கடிதத்தை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்,
உன் பெயரின் வாசம் இன்னும் எனது கையில்.
நீ படிக்கும் போது, உன் இதயத்தின் அடியில் ஒரு வெப்பம் எழுந்தால்
அது நான் தான் ரவி…
உன் லட்சுமி
கட்டுரைகள் | Ai SONGS |
Email;vettai007@yahoo.com
0 Comments