பிரிவினை தாண்டிய காதல்!

தமிழ்நாட்டின் கடற்கரையோரமான ஒரு பரபரப்பான ஊரில், அலைகள் கரையை முத்தமிடவும், தென்னை மரங்கள் பொன்னிற வெயிலில் ஆடவும், மீரா என்ற பெண் வாழ்ந்தாள். அவள் விடியல் போல ஒளிர்ந்தாள், நட்சத்திர ஒளி நிறைந்த கண்களும், கடினமான இதயங்களையும் உருக்கும் புன்னகையும் கொண்டவள். மீரா ஏழை, தன் தாயுடன் ஒரு எளிய குடிசையில் வாழ்ந்தாள், மல்லிகை மாலைகள் பின்னி சந்தையில் விற்று வாழ்க்கையை ஓட்டினாள். அவள் கைகள் கரடுமுரடாக இருந்தாலும், அவள் ஆன்மா உடையாது, சிறந்த வாழ்க்கையை கனவு கண்டது.

ஊரின் மறுபுறம், கடலைக் கண்ட கம்பீரமான மாளிகையில் அர்ஜுன் வாழ்ந்தான். அவன் பகுதியின் மீன்பிடி கப்பல்களில் பாதியை சொந்தமாக்கிய பணக்கார வியாபாரி. அழகானவன், கூர்மையான தாடையும் அமைதியான தீவிரமும் கொண்டவன், ஆனால் அவன் இதயம் செல்வம் இருந்தும் வெறுமையாக இருந்தது. அர்ஜுனின் நாட்கள் கூட்டங்களும் ஒப்பந்தங்களும் நிறைந்திருந்தன, ஆனால் அவன் உண்மையான, தூய்மையான ஒன்றை ஏங்கினான்.

ஒரு மாலை, சூரியன் கடல் மறையும் போது, அர்ஜுன் தன் அமைதியற்ற எண்ணங்களை தவிர்க்க சந்தைக்கு அலைந்தான். அங்கு, கூட்டத்தின் நடுவே, மீரா மாலைகளை அடுக்கி, அவள் சிரிப்பு பேச்சுக்களுக்கு மேல் இசையாக ஒலித்தது. அவர்கள் கண்கள் சந்தித்தன, நேரம் நின்றுவிட்டது போல் தோன்றியது. மீராவின் எளிமையும் அழகும் அவனை கவர்ந்தது, அர்ஜுனின் அன்பான பார்வை அவள் இதயத்தில் ஏதோ தூண்டியது.

வாரங்கள் செல்ல, அர்ஜுன் சந்தைக்கு வருவதற்கு காரணங்கள் தேடினான், தேவையில்லாத மாலைகளை வாங்கி மீராவுடன் பேசினான். முதலில் மீரா வெட்கப்பட்டாள், அவன் செல்வத்தை கண்டு அஞ்சினாள், ஆனால் அவன் உண்மையான கருணை அவள் தடைகளை உடைத்தது. புங்கை மரத்தின் கீழ் அவர்கள் கதைகளை பகிர்ந்தனர்—அவள் போராட்டங்களையும் கனவுகளையும், அவன் செல்வத்திலும் தனிமையையும். மீராவின் கைகளில் மல்லிகை போல் காதல் மலர்ந்தது, மென்மையாக ஆனால் உறுதியாக.

ஆனால் அவர்கள் காதல் புயல்களை எதிர்கொண்டது. அர்ஜுனின் குடும்பம் “சந்தைப் பெண்ணை” மணப்பது என்ற கருத்தை ஏளனம் செய்தது, மீராவின் தாய் அவர்கள் உலகங்களுக்கு இடையேயான இடைவெளியை கவலைப்பட்டாள். வதந்திகள் பரவின, சமூகம் அவர்களை பிரிக்க முயன்றது. ஒரு நட்சத்திர மின்னும் வானத்தின் கீழ், மீரா கண்ணீருடன் அர்ஜுனிடம், “நான் ஒரு ஏழைப் பெண். உன் உலகில் நான் எப்படி பொருந்துவேன்?” என்றாள். அர்ஜுன் அவள் கைகளைப் பிடித்து, “நீதான் என் உலகம், மீரா. உன்னில்லாமல் செல்வம் ஒன்றுமில்லை,” என்றான்.

தன் காதலை நிரூபிக்க முடிவு செய்த அர்ஜுன், ஆடம்பர வாழ்க்கையை விட்டு, மீராவுடன் எளிய வாழ்க்கையை தேர்ந்தெடுத்தான். கடற்கரையில் ஒரு சிறிய வீடு கட்டினான், அங்கு அவர்கள் எளிமையாக ஆனால் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்தனர். மீராவின் மாலைகள் அவர்கள் வீட்டை அலங்கரித்தன, அர்ஜுனும் மாலை பின்ன கற்றுக்கொண்டான், அவர்கள் கைகள் காதலிலும் உழைப்பிலும் இணைந்தன. அவர்கள் காதல் ஊரில் ஒரு புராணமாக மாறியது, உண்மையான காதல் எல்லைகளை அறியாது—செல்வமோ, அந்தஸ்தோ இல்லை, இதயம் மட்டுமே.

முஹம்மது அஸீம்

இங்கிலாந்து